[A s] – PIW, Warszawa 1980, wydanie I, seria: Kolekcja Polskiej Literatury Współczesnej, oprawa miękka, stan db, ISBN 83-06-00111-7

cena  14,00 pln

Kup w sklepie internetowym

Stefan Wiechecki pseud. Wiech (1896 – 1979) – polski prozaik, satyryk, publicysta i dziennikarz. Zasłynął przede wszystkim jako pisarz i dziennikarz; współpracował z wieloma pismami warszawskimi, zwłaszcza z Expressem Wieczornym. Początki jego kariery związane były z kroniką kryminalną w jednej z warszawskich gazet i dopiero później nabrały charakteru satyrycznych felietonów. W okresie międzywojennym dziennikarstwo nie było też podstawą utrzymania Wiecheckiego, prowadził też sklep ze słodyczami w centrum Nowej Pragi na rogu ulic Stalowej i Inżynierskiej. Był autorem popularnych felietonów pisanych gwarą warszawską, przedstawiających w satyrycznym świetle mieszkańców Targówka i Pelcowizny; w felietonach stworzył postać Teofila Piecyka, komentującego codzienne życie stolicy. Felietony, humoreski i reportaże Wiecha były wydawane również w zbiorach, m.in.: Ja panu pokażę!”, Wiadomo – stolica!, Helena w stroju niedbałem, Ksiuty z Melpomeną, Śmiech śmiechem, Dryndą przez Kierbedzia. Po wojnie, w latach 50. i 60., Wiech był krytykowany przez polonistów Jana Błońskiego i Zygmunta Lichniaka za zaśmiecanie języka polskiego gwarą z przedmieść Warszawy. Tuwim nazywał Wiecha Homerem warszawskiej ulicy i warszawskiego języka. Do jego czytelników należeli m.in.: Stefan Kisielewski, Antoni Słonimski i Maria Pawlikowska-Jasnorzewska. W tym tomie mamy wybór felietonów z: Cafe pod Minogą, Maniuś Kitajec i jego ferajna, Piąte przez dziesiąte.