[A] – Tłumaczył Wojciech  Adamiecki

PWN, Warszawa 1964, wydanie I, seria: Współczesna Biblioteka Naukowa Omega 1, oprawa miękka, stan db (pobiblioteczna), ISBN brak

cena  8,00 pln

Jak to się stało, że zabytki przeszłości zasypane zostały zwałami ziemi? Skąd archeologowie wiedzą, gdzie należy kopać, aby je znaleźć, i w jaki sposób prowadzą swoje prace? Na jakiej podstawie z bezładnych rumowisk i rozproszonych skorup odtwarzają kształty dawnych cywilizacji, a przede wszystkim, po co to czynią? Oto pytania, na które odpowiada ta książka. Napisana przez jednego z najwybitniejszych archeologów naszego stulecia, przez człowieka, który odkrył Ur Chaldejczyków, ukazała się ona po raz pierwszy w r. 1930 i wznawiana była dziewięciokrotnie. W oparciu o frapujące przykłady zaczerpnięte z bogatego doświadczenia autora i innych badaczy, dowodzi ona, iż „całym sensem istnienia archeologii jest fakt, że w ostatecznym rachunku ma ona znaczenie dla każdego człowieka”. Leonard Woolley (1880-1960) – jeden z najwybitniejszych archeologów współczesnych. Studiował w Oxfordzie. Przed I wojną światową prowadził badania wykopaliskowe w Nubii i Syrii. W latach 1922-34 kierował w dolinie Eufratu pracami wykopaliskowymi, które rozszerzyły naszą wiedzę o babilońskiej prehistorii o tyle szczegółów, że ten najwcześniejszy okres kultury ludzkiej nabrał nagle rumieńców życia. W r. 1935 rozpoczął badania w Hatay koło Antiochii; miały one na celu ustalenie powiązań między kulturą grecką a kulturami Wschodu. W czasie II wojny światowej był doradcą w Ministerstwie Wojny, odpowiedzialnym za ochronę zabytków na terenach działań wojennych.

[A] – Iskry, Warszawa 1978, wydanie III,  oprawa twarda (brak obwoluty), stan db, ISBN brak

cena 10,00 pln