[A] – Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo, Wrocław 1991, oprawa miękka, stan db, ISBN 83-04-03665-7

cena  9,00 pln

Książka jest próbą biografii jednej z bardziej kontrowersyjnych postaci nowożytnej historii Francji. Philippe Pétain: bohater spod Verdun i zwycięzca w I wojnie światowej i przywódca kolaboranckiego Państwa Francuskiego w okresie II wojny.

[A/M] – PIW, Warszawa 1988, wydanie I, seria: Biografie Sławnych Ludzi, oprawa twarda z obwolutą, stan bdb-, ISBN 83-06-01476-6

cena  10,00 pln

„Bodźcem do napisania tej pracy był dla mnie bardzo poważny zbiór dokumentów przechowywanych w mojej rodzinie, która wywodzi się w linii prostej od starszej córki Colberta, Joanny Marii Teresy Colbert, księżnej de Chevreuse. To rodzinne archiwum zawiera głównie papiery osobiste Colberta, dotyczące wszystkich wielkich wydarzeń jego epoki. Życie polityczne Colberta trwało wyjątkowo długo: zaczęło się za rządów Richeliuego jako pierwszego ministra, a skończyło dopiero w okresie rozkwitu panowania Ludwika XIV. Starałam się przedstawić w mojej książce zarówno człowieka, jak i jego działalność. Skłaniała do tego sama różnorodna i cenna dokumentacja, z której mogłam korzystać.”

 Z  przedmowy

[M] – Książka i Wiedza, Warszawa 1978, Wydanie IV, oprawa miękka, stan db,           ISBN – brak

cena   7,00 pln

„…De Gaulle był z całą pewnością niezwykłym człowiekiem i wyjątkowym przywódcą.

…Urodził się, żył i działał na przełomie dwóch stuleci. Należał wprawdzie do XX wieku, ale jedną nogą niejako tkwił w końcu XIX w. … Mówił zawsze o majestacie Francji. Wydaje się, że jego sukcesy na arenie międzynarodowej, to znaczy wśród państw, były nieporównanie większe od tych, jakie odniósł wśród własnych współrodaków. Nigdy nie udawało mu się wykrzesać z nich tego entuzjazmu, o jakim marzył, zaszczepić w serca owej wielkości.

… Odznaczał się niebywałym patosem, ale miał niezwykle dużo poczucia humoru. Wiedział też, że – jak każdy człowiek – może się mylić.Potrafił to przyznać. „Tylko durnie nigdy się nie mylą”, mawiał; „De Gaulle tak powiedział? No więc, de Gaulle się pomylił”.

…. Uwielbiał samotność i umiał się nią rozkoszować, ale mało kto do tego stopnia co on poszukiwał kontaktu z tłumem. Był z krwi i kości żołnierzem, udowodnił swoją odwagą  na froncie podczas pierwszej i drugiej wojny światowej,a równocześnie zawsze z ironią wyrażał się o wojskowych, zwłaszcza o generałach. Zajmował się polityką i z pewnością należy do największych mężów stanu naszego czasu, a przecież nigdy nie wstąpił do żadnego ugrupowania politycznego, do żadnej partii.    XX wiek  nie zna drugiego takiego przykładu.”