[A/M] – Iskry, Warszawa 1984, wydanie I, oprawa miękka, stan bdb, ISBN 83-207-0667-X

cena   12,00 pln

Bogdan Danowicz (właśc. nazw. Dutkiewicz) przez wiele lat zajmował się publicystyką teatralną. W 1972 r. Wydawnictwo Literackie przedstawiło jego „Ujarzmienie Melpomeny”; w „Polityce” napisano wówczas, że to „świetna książka, którą czyta się z ogromną intelektualną satysfakcją”, w poznańskim „Nurcie” zaś nazwano ją „galopem konwersacyjnym”… Publicystyka literacka Danowicza zawsze bowiem wywoływała żywe echa i kontrowersje. Autor nie poprzestawał jednak na teatrze. Ogłaszał liczne reportaże z podróży po świecie, zajmował się też budzącymi szerokie spory odkryciami i teoriami naukowymi. Znaczne uznanie zyskał reportaż o cudotwórczy Harrisie, opublikowany przez Danowicza w „Polityce”, z którą współpracował niemal od początku jej istnienia. Pisał również dla „Przekroju” artykuły o cyrku. Skąd to zainteresowanie cyrkiem? W latach 1964-1967 Danowicz był konsultantem literackim Zjednoczonych Przedsiębiorstw Rozrywkowych, którym podlegały m.in. cyrki. A że cokolwiek robił, czynił to zawsze z pasją – również i cyrkom poświęcił dużą jej cząstkę, jak ongiś jednemu z prowincjonalnych teatrów dramatycznych, będąc jego kierownikiem literackim. Zaczął tedy sprowadzać z zagranicy książki o cyrku, które następnie przekładał i streszczał. Powstał w ten sposób pękaty maszynopis-brulion, z którego trzeba było zmontować książkę. Przed kilku laty Danowicz popadł w ciężką depresję psychiczną i przestawszy być czynnym publicystą i reporterem, przystąpił do pisania książki o cyrku. Jest to jednak dzieło przeogromne; autor waha się, czy pokona siebie i sfinalizuje całość… Chciałby czerpać przykład z ludzi cyrku, z ich głębokiej pasji i nieugiętości…źródło opisu: okładka książki