[A/M] – PAX, Warszawa 1982, wydanie I, oprawa miękka, stan db, ISBN 83-211-0340-5

cena  10,00 pln

Erling Stordahl (ur. 1923), Norweg, ostatecznie stracił wzrok, mając 12 lat, nigdy jednak nie podchodził biernie do swojego kalectwa; po ukończeniu gimnazjum i zdobyciu zawodu organisty przez 20 lat występuje wraz z przyjacielem – również niewidomym – grając na akordeonie. Gdy w wieku 40 lat dochodzi do wniosku, że istnieją na świecie cele ważniejsze niż dostarczanie bliźnim rozrywki, zaczyna rozwijać wszechstronną działalność nie tylko na rzecz ociemniałych, ale też osób kalekich i młodzieży nieprzystosowanej społecznie. To on w 1964 roku jest organizatorem pierwszych na świecie zawodów narciarskich dla niewidomych – Biegu Narciarskiego; to dzięki jego energii powstaje Centrum Sportu Zdrowotnego i park-pomnik w Storedal. To on jest inicjatorem obozu konnego, podczas którego młodzież „trudna”, niewidząca i upośledzona ruchowo poznaje górską przyrodę. 

Stordahl swym zapałem i entuzjazmem potrafi zarazić niemal wszystkich, począwszy od króla, zmobilizować ich do bezinteresownego wysiłku i… zdobyć potrzebne fundusze. Jego zdaniem „żadne, najmniejsze nawet zwycięstwo nad upośledzeniem nie jest w swym założeniu oczywiste. Niepełnosprawni muszą zżyć się z trudnościami i w rzeczach pozornie negatywnych widzieć elementy pozytywne, nauczyć się ciemność zamieniać w światłość”. 

Dzieje Erlinga Stordahla spisał jego przyjaciel i pomocnik, lekarz-okulista, doktor Otto Johansen. 

[Instytut Wydawniczy Pax, 1982]