„Czytankowa niemal prostota Cudownej Meliny, lekko podbeletryzowanego reportażu-dochodzenia, mogłaby świadczyć tylko o prozatorskiej ostrożności Orłosia. Kryje się za nią coś więcej. Od dawna nie słyszało się u pisarza krajowego takiej nuty troski obywatelskiej (…) ocieramy się o cień tego, który od literatury polskiej domagał się rozdrapywania ran zarosłych błoną podłości” (Gustaw Herling – Grudziński)